Beberapa pemilik kedai kopi dan pengguna berkata bahawa cadangan untuk meningkatkan kadar kitar semula bagi bekas minuman melalui skim pemulangan deposit adalah baik dalam teori, tetapi mereka bimbang pelaksanaan yang tidak betul boleh membawa kepada kesulitan yang lebih besar untuk semua orang.
Semalam (20 September), Agensi Alam Sekitar Kebangsaan mengumumkan bahawa ia sedang mencari untuk mengadakan skim yang memerlukan pengguna membayar 10 hingga 20 sen lebih untuk minuman pra-pembungkusan dalam bekas plastik atau logam mulai pertengahan 2024.
Untuk mendapatkan semula deposit mereka, pengguna perlu memulangkan bekas kosong mereka yang belum dibasuh ke tempat pulangan yang ditetapkan. Mereka boleh berbuat demikian sama ada di kaunter dengan juruwang kedai, atau di mesin layan diri terbalik.
Mesin layan diri terbalik pada asasnya ialah alat yang akan mengeluarkan jumlah tunai selepas pengguna memasukkan bekas minuman yang sesuai — dikenal pasti dengan kod bar khas.
Satu kebimbangan yang dibangkitkan oleh jurutera berusia 37 tahun Claire Gwee ialah kekurangan infrastruktur, atau titik pulangan, boleh mengecewakan pengguna.
“Dan ia akan menjadi agak tidak adil jika kita akhirnya berbelanja lebih tetapi menghadapi kesukaran mendapatkan semula deposit kerana tidak cukup mata pulangan ini,” katanya.
Di bawah cadangan itu, semua pasar raya besar dengan keluasan lantai lebih daripada 200 meter persegi, yang kini berjumlah kira-kira 400, akan mempunyai tempat pulang.
NEA juga mencadangkan supaya tempat pulang disediakan di lokasi lain seperti pasar mini, medan selera dan pusat membeli-belah.
Agensi itu juga mencadangkan agar pengendali skim itu “diterajui industri” kerana ini akan meminimumkan kos dan juga menggalakkan akauntabiliti dan kecekapan. Skim itu sendiri juga tidak akan mengaut keuntungan.
Pengguna seperti Puan K. Rajeswary, seorang suri rumah berusia 59 tahun, mencadangkan bahawa adalah lebih baik jika setiap blok perumahan awam mempunyai mesin layan diri terbalik.
Dengan cara itu, katanya, penduduk tidak akan “membuang tin dan botol ke dalam tong biru (kitar semula)” yang dilihatnya biasanya melimpah.
Jackson Ong, 40, yang bekerja sendiri, melukis senario yang mungkin berlaku sekiranya mesin layan diri terbalik tidak terletak di bawah blok perumahan penduduk: Orang ramai mungkin akan terperangkap dengan tin minuman kosong dan “menimbun simpanan bekas” sehingga mereka telah terkumpul cukup untuk menjadikannya berbaloi untuk membawa mereka ke titik pulangan terdekat.
“Tetapi ini juga bermakna saya perlu meluangkan masa membersihkan bekas ini supaya ia tidak menarik perosak di rumah saya,” tambahnya, walaupun tidak perlu mencucinya di bawah skim yang dicadangkan.
Ong tidak terlalu bimbang untuk membayar tambahan 10 atau 20 sen untuk minuman dalam tin, tetapi dia berkata ia boleh menambah apabila dibeli secara pukal.
Mengambil contoh minuman istonik jenama tertentu yang dijual di sebuah pasar raya, beliau berkata ia dijual pada harga sekitar S$14 (RM63.80) untuk satu karton 24 tin.
Memandangkan ia mungkin mengambil masa untuk menghabiskan minuman, ini juga bermakna bahawa ia akan mengambil sedikit masa sebelum pengguna melihat pemulangan deposit S$4.80nya, dengan mengandaikan ia adalah deposit 20 sen untuk setiap tin.
Ia mungkin tidak kelihatan seperti banyak wang, tetapi dia berkata bahawa “setiap yang sedikit akan bertambah”.
“Skim ini kelihatan baik dari segi teori, tetapi kita benar-benar perlu tahu bahawa kita tidak akan rugi (dari segi kos) kerananya,” tambahnya.
Kemungkinan kesulitan untuk kedai makan
Bagi pemilik kedai kopi, sekurang-kurangnya seorang mengambil pendekatan tunggu dan lihat dan mengatakan bahawa masih terlalu awal untuk meramalkan jenis kesannya terhadap perniagaannya.
Johnny Ang, yang memiliki sebuah kedai kopi di Geylang, juga berkata bahawa pemilik perniagaan seperti dirinya tidak banyak bersuara.
“Jika (kerajaan) mahu melakukan ini, maka kita juga tidak mempunyai pilihan.”
Bagaimanapun, pengurus pembangunan perniagaan bagi Kumpulan Restoran ABC, yang menjalankan 17 kedai makan, menjangkakan bahawa skim itu boleh menyusahkan operasi kumpulan itu.
Andrew Karthikeyan berkata bahawa untuk satu perkara, mempunyai mesin layan diri terbalik di mana-mana kedainya akan mengambil ruang satu atau dua meja.
“Saya tidak dapat kembali apa-apa untuk itu… ia hanya membazirkan ruang.”
Perniagaan seperti Karthikeyan juga perlu membayar kos yang lebih tinggi untuk minuman kerana caj deposit. Ia tidak dinyatakan dalam cadangan NEA jika perniagaan akan diberi insentif untuk memiliki mesin layan diri terbalik.
Bagi alternatif, iaitu memulangkan kontena kepada juruwang, Karthikeyan berkata ia boleh membawa kepada situasi mewujudkan satu lagi barisan untuk pelanggan.
Dan oleh kerana tidak setiap pelanggan sanggup beratur untuk mendapatkan semula deposit mereka, terutamanya pada waktu makan tengah hari, pelanggan akhirnya boleh meninggalkannya, tambahnya.
Ketika ditanya sama ada perniagaannya boleh menyerap kos deposit dengan menuangkan minuman untuk pelanggan dan menyimpan kontena, Karthikeyan berkata ia bukan sahaja kerja tambahan untuk anak kapalnya, ia juga bukan sesuatu yang diinginkan oleh setiap pelanggan.
“Walaupun ia adalah perkara kecil (untuk menuangkan minuman bergas), jika kami mempunyai kira-kira 30 pelanggan yang datang ke restoran saya pada satu-satu masa, kakitangan saya akan menuangkan minuman itu, tunggu karbonasi ditetapkan sebelum dihidangkan.. .semua ini memerlukan masa.”
Lebih-lebih lagi, sesetengah pelanggan lebih suka menghirup minuman mereka pada penghujung makan, dan ia mungkin rata pada masa mereka sampai ke minuman itu jika minuman itu dituangkan terlebih dahulu.
Menyimpannya bulat
Butiran yang lebih terperinci tentang bagaimana skim itu akan dilaksanakan diketepikan, pemerhati industri bersetuju bahawa ia akan meningkatkan kadar kitar semula Singapura.
Tan Huileng, pengarah eksekutif pertubuhan bukan kerajaan Zero Waste SG, berkata bahawa ia akan membawa Singapura lebih dekat kepada ekonomi pekeliling.
“Ia mengekalkan bahan dan produk dalam penggunaan dan dalam edaran, berbanding dengan pendekatan ambil-buat-buang linear biasa,” katanya.
Dan memandangkan kadar kitar semula domestik secara perbandingan lebih rendah daripada sektor bukan domestik, Cik Tan menambah bahawa menyasarkan bekas minuman – yang biasanya digunakan oleh individu atau isi rumah – akan membantu dalam meningkatkan kadar kitar semula untuk individu.
Dr Yvonne Lin, pakar bahan di cabang Singapura World Wide Fund for Nature, berkata bahawa inisiatif ini juga akan menggunakan kurang tenaga kerja untuk menyusun, berbanding tong kitar semula biru yang digunakan di mana pelbagai jenis bahan perlu diisih.
Untuk tong biru yang digunakan oleh pengumpul sisa awam, semua jenis kitar semula digabungkan bersama dalam tong sebagai satu bentuk kemudahan untuk penduduk, dan kemudiannya diisih di kemudahan pemulihan bahan ke dalam aliran sisa yang berbeza untuk dikitar semula.
Satu batasan kaedah gabungan kitar semula ini, yang telah disebut oleh pihak berkuasa sebelum ini, ialah 40 peratus daripada apa yang masuk ke dalam tong biru tidak boleh dikitar semula kerana pencemaran yang disebabkan oleh penduduk yang tidak membuang bahan mudah rosak dan barangan yang tidak boleh dikitar semula seperti itu. sebagai sisa makanan.
Dr Lin juga melihat bekas minuman sangat boleh dikitar semula dan boleh dikitar semula menjadi botol baharu.
Namun, bagi menjayakan skim itu, Tan dari Zero Waste berkata pihak berkuasa mesti sengaja mereka bentuk tempat pengumpulan untuk menjadikannya lebih mudah dan kelihatan kepada orang ramai, yang akan membantu dalam menggalakkan tabiat kitar semula.
Dan jika dilakukan dengan betul, Singapura boleh mencapai kadar kitar semula yang tinggi, seperti yang dilihat di negara lain yang mempunyai skim serupa.
Dr Lin berkata bahawa skim itu bukan baru dan sudah diamalkan di Australia, Kanada, Amerika Syarikat dan banyak negara Eropah.
Sebagai contoh, Finland memulakan sistem untuk memulangkan bekas minuman pada tahun 1950-an. Kini, ia mempunyai kadar kitar semula setinggi 90 peratus, tambah Dr Lin.
Pengajaran dari negara lain
Laporan yang tersedia secara umum tentang keadaan skim ini di negara lain telah menunjukkan bahawa ia membantu dengan kadar kitar semula, tetapi terdapat juga beberapa kelemahan padanya.
Sebagai contoh, kertas kedudukan mengenai skim itu tahun lepas mendapati terdapat beberapa kebimbangan mengenai deposit tidak dituntut di Jerman. Ini telah dikarang oleh Dewan Perniagaan Eropah dan perkhidmatan profesional dan firma audit KPMG.
Mereka berkata bahawa peruncit Jerman dan industri minuman menanggung kos skim itu dan sebagai balasan, boleh menyimpan sebarang deposit yang tidak dituntut.
Pihak berkepentingan ini mampu mengaut keuntungan daripada 1 hingga 3 peratus botol yang tidak dipulangkan atau tidak boleh dikitar semula, atau kedua-duanya.
Akhbar itu menganggarkan bahawa sejak pengenalan skim itu pada 2003, pengeluar telah memperoleh keuntungan lebih daripada €3 bilion (S$4.2 bilion) daripada botol yang dibuang dan tidak dikembalikan ke dalam sistem.
“Akibatnya, pengilang dan pengeluar minuman tidak diberi insentif yang mencukupi untuk meningkatkan kebolehkitar semula produk mereka,” kata akhbar itu.
Firma perunding Deloitte juga membuat pemerhatian lain dalam laporan 2019 berdasarkan negara Eropah lain dengan skim pulangan deposit yang serupa.
Ia mengatakan bahawa adalah penting untuk mempunyai yuran deposit berkadar.
Yuran deposit yang tinggi akan menggalakkan pengguna memulangkan pembungkusan kosong, tetapi ia boleh menggalakkan penyelewengan jika nilai deposit melebihi kos pengeluaran pembungkusan.
Sebaliknya, jika yuran deposit terlalu rendah berbanding dengan harga produk yang tinggi, ia juga mungkin tidak menggalakkan pengguna memulangkan pembungkusan.
